چیاپس شکارچی حیات فرازمینی+فیلم
تاریخ انتشار: ۲۹ فروردین ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۷۶۳۰۷۰۷
آژانس فضایی اروپا(ESA) با اشتراک یک ویدیو از لحظه پرتاب ماهواره شکارچی سیاره‌های فراخورشیدی تا قرارگیری آن در مدار و توضیح نحوه کار آن به معرفی این ماهواره منحصر به فرد پرداخته است که می‌تواند حامل خبر پیدایش حیات فرازمینی برای بشر باشد.
به گزارش ایسنا و به نقل از ESA، آژانس فضایی اروپا با تیتر " چیاپس؛ علم شروع می‌شود" به معرفی اجمالی ماهواره شناسایی سیاره‌های فراخورشیدی دوردست پرداخته و در ادامه آورده است:
"چیاپس"(Cheops) ماهواره مشخص کننده سیاره‌های فراخورشیدی، در تاریخ ۱۸ دسامبر سال ۲۰۱۹ (۲۷ آذر ۱۳۹۸) از سکوی پرتاب "Spaceport" اروپا در گویان فرانسه توسط موشک روسی "سایوز" به فضا پرتاب شد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
اکنون که در این فضاپیما، عملکرد نوری تلسکوپ آن، آشکارسازها و قطعات الکترونیکی همگی طبق برنامه ریزی کار می‌کنند، "چیاپس" صدها سیاره فراخورشیدی شناخته شده را که بر مدار ستارگان درخشان می‌چرخند، مطالعه خواهد کرد.
سیاره فراخورشیدی یا سیاره غیرخورشیدی (Exoplanet ) سیاره‌ای است که خارج از سامانه خورشیدی قرار دارد و به دور یک ستاره (غیر از خورشید) در حال گردش‌است.
این ماموریت از روش ترانزیت(انتقال) یعنی ضبط لحظه کاهش نور در هنگام عبور سیاره از مقابل ستاره میزبان خود، برای اندازه گیری اندازه سیاره‌ها با دقت و درصد صحت بی‌سابقه و تعیین ترکیب چگالی آنها با ترکیب این اطلاعات با اندازه گیری‌های مخصوص از جرم آنها استفاده می‌کند.
"چیاپس"(CHEOPS) برگرفته از (CHaracterising ExOPlanets Satellite)به معنای ماهواره توصیف‌گر سیاره‌های فراخورشیدی، یک تلسکوپ فضایی ساخته شده توسط آژانس فضایی اروپا برای تعیین اندازه سیاره‌های فراخورشیدی که تاکنون شناخته شده‌اند، است که امکان تخمین جرم، چگالی، ترکیب و تشکیل آنها را فراهم می‌آورد.
این اولین مأموریت کوچک در برنامه علمی کیهانی "ویژن ESA" است که در تاریخ ۱۸ دسامبر ۲۰۱۹ آغاز شد.
این ماهواره کوچک دارای یک تلسکوپ نوری موسوم به "ریچی-کرتین"(Ritchey-Chrétien) با دیافراگم ۳۰ سانتی‌متر، نصب شده بر روی یک سکوی استاندارد ماهواره‌ای کوچک است. این تاسواره در یک مدار خورشیدآهنگ در ارتفاع حدود ۷۰۰ کیلومتری زمین قرار دارد.
مدار خورشیدآهنگ یک نوع مدار قطبی به مرکزیت زمین است که همواره نسبت به زمین در یک ساعت خاص قرار دارد. به عبارت دیگر، نقاط زیر ماهواره در نیمی از مدار در هر لحظه در یک ساعت مشخص از شبانه روز هستند و در نیمه دیگر، یا ۱۲ ساعت اختلاف، همچنان در یک ساعت مشخص دیگر از شبانه روز قرار دارند. این مدار برای ماهواره‌هایی استفاده می‌شود که برای انجام مأموریتشان نیازمند یک وضعیت نوردهی مشخص هستند یا مطابق ماموریتشان باید از بالای قطب‌های زمین گذر کنند. این مدار معمولاً برای ماهواره‌های مشاهدات زمینی و نقشه‌برداری و سنجش از دور کاربرد دارد.
مرورگر شما از ویدئو پشتیبانی نمی‌کند.فایل آن‌را از اینجا دانلود کنید: video/mp4
انتهای پیام
منبع: ایسنا
کلیدواژه: آژانس فضایی اروپا سیاره های فراخورشیدی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۶۳۰۷۰۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تازه‌ترین شواهد از وجود سیاره X در لبه تاریک منظومه شمسی
گروهی از دانشمندان سیاره‌شناس از کالتک (مؤسسه فناوری کالیفرنیا)، دانشگاه کوت د-ازور و مؤسسه تحقیقات ساوت‌وست شواهد جدیدی را مبنی بر وجود سیاره نهم گزارش کرده‌اند. آنها مقاله خود را روی سرور preprint arXiv منتشر کرده‌اند و این مقاله برای انتشار در «آستروفیزیکال ژورنال لترز» پذیرفته شده است.
به گزارش خبرآنلاین، سال ۲۰۱۵ (۱۳۹۴) بود که دو اخترشناس کلتک، چندین جرم کمربند کایپر (کویی‌پر) را در خارج از مدار نپتون، در نزدیکی لبه منظومه شمسی پیدا کردند که به نظر می‌رسید در جهت‌گیری تقریبا نزدیکی نسبت به خورشید واقع شده‌اند. دانشمندان دلیل این انباشتگی را کشش گرانشی سیاره‌ای ناشناخته پیشنهاد دادند؛ سیاره‌ای که بعداً سیاره نهم نام گرفت. این سیاره پیشنهادی حدود ۶ برابر زمین سنگینی دارد و فاصله‌اش از خورشید می‌تواند بین ۳۵۰ تا ۶۰۰ برابر دورتر از فاصله زمین تا خورشید باشد.
البته داستان سیاره نهم هم داستان جالبی است. از زمان کشف سیاره کوتوله پلوتو در اوایل قرن بیستم تا سال ۲۰۰۶ (۱۳۸۵) که پلوتو هنوز جزء سیارات منظومه شمسی دسته‌بندی می‌شد، اخترشناسان به دنبال سیاره دهم بودند و آن را سیاره X می‌نامیدند.
طی سه دهه اخیر و با یافتن تعداد بیشتری از اجرام کمربند کایپر و فرانپتونی‌ها (TNOها)، شواهد آماری ضدونقیضی از وجود سیاره نهم ارائه شده است. برخی تحلیل‌ها، توزیع اجرام یافت‌شده را به نفع وجود سیاره نهم تفسیر می‌کنند و برخی دیگر، کفه ترازو را به نفع نبود این سیاره تغییر می‌دهند. مقاله جدید به نفع وجود سیاره نهم است.
پژوهشگران در تحقیق خود به ردیابی حرکت‌های اجرام بلنددوره‌ای پرداختند که از مدار نپتون می‌گذرند و در طول سفر خود، حرکت‌های نامنظمی نشان می‌دهند. آنها از این مشاهدات برای ایجاد چند شبیه‌سازی کامپیوتری استفاده کردند که هرکدام، سناریوهای متفاوتی را به تصویر می‌کشند.
دانشمندان علاوه بر تصحیح اثر کشش گرانشی سیارات بزرگ منظومه شمسی بخصوص نپتون، داده‌های جزرومد کهکشانی را نیز به شبیه‌سازی اضافه کردند. جزرومد کهکشانی عبارت است از ترکیب نیروهای گرانشی اجرام راه‌شیری که در ورای مرزهای منظومه شمسی واقع شده‌اند.
شبیه‌سازی‌ها نشان داد که قابل‌قبول‌ترین توضیح برای رفتار اجرام فرانپتونی، تداخل جاذبه گرانشی از سیاره بزرگ دوردست است. متأسفانه شبیه‌سازی‌ها از آن نوع نبود که به تیم تحقیقاتی اجازه دهد مکان سیاره را نیز تعیین کند.
شرح عکس: مقایسه توزیع‌های مداری از شبیه‌سازی‌های حرکت nجسم شامل سیاره نهم ( P۹، چپ) و بدون آن (راست). هر دو پنل، فاصله حضیض (کمترین فاصله تا خورشید) را در برابر نیم‌محور اصلی ردپای مداری فرانپتونی‌های شبیه‌سازی‌شده با زاویه تمایل مداری کمتر از ۴۰ درجه (i
اعلام محدودیت های ترافیکی پایان هفته در جاده های شمالی کشور